رباعی ۲۲۱ – ناصر

خود را چو شناخت مرد طور و خو را

جامع گردید هر بد و نیکو را

او از سخن خلق نرنجد هرگز

زان روی که هست هرچه گویند او را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۲۰ ← رباعی ۲۲۲