رباعی ۲۲۷

هر نیک و بد و بلند و پست است او را
چون مهر که ذره ذره مست است او را
این شکوه و شُکر چیست؟ حیران شده‌ام
چون ناصیهٔ جهان به دست است او را

دیدگاهتان را بنویسید