رباعی ۲۵۲ – ناصر

پیوسته کشم تمتع یک دم را

صد محنت سرد و گرم و بیش و کم را

از بهر تو آنکه لقمه‌ای خواهم خورد

برداشته‌ام گرانی عالم را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۵۱ ← رباعی ۲۵۳