-
رباعی ۱
مهرست جزاء بی مواسائی شب
-
رباعی ۲
این نکته برون نیاید از پردهٔ غیب
-
رباعی ۳
گه می‌نوشم ز جام هر ذره شراب
-
رباعی ۴
غیر از حبل متین رهائی زین حُب
-
رباعی ۵
می‌خواه ز حق گر آدمی راه صواب
-
رباعی ۶
دنیا چه بود به چشم عالی مشرب
-
رباعی ۷
دخل امری که مستعد نیست ادب
-
رباعی ۸
بر قدر توان هر کس در عالم ریب
-
رباعی ۹
بستان ز کف ساقی سرمست شراب
-
رباعی ۱۰
بر خلق که تقلیب دهندش از عیب
-
رباعی ۱۱
اندیشهٔ غیر تا کنی نیست نصیب
-
رباعی ۱۲
هان انسان باش و رخ ز شیطان برتاب
-
رباعی ۱۳
سبحان الله سوای او زو خایب
-
رباعی ۱۴
بی انفاقی به حق قرابت مطلب
-
رباعی ۱۵
هان زشت فراموش کن و خوب طلب
-
رباعی ۱۶
با دشمن و دوست جز مدارا دان عیب
-
رباعی ۱۷
در یاری نیست هرگزم کام و طرب
-
رباعی ۱۸
حکم حکام با همه زور و عتاب
-
رباعی ۱۹
بیرون نرود به پای خود کس زین کرب
-
رباعی ۲۰
گه در صفت خویشتنی و خور و خواب
-
رباعی ۲۱
معشوق پی ظهور ناجسته سبب
-
رباعی ۲۲
دلق است شهادت و منش صوفی غیب
-
رباعی ۲۳
هر کس در سر ز غیر آن شه تایب
-
رباعی ۲۴
اظهار یقین خوش است چون نور ز جیب
-
رباعی ۲۵
خلقِ بسیار دیدنت نیست عجب
-
رباعی ۲۶
فرع است جهان و هر هنر در وی عیب
-
رباعی ۲۷
کو خلق فن تو جُوی ای محرم غیب
-
رباعی ۲۸
جز خفت نیست رفعت و حسن مآب
-
رباعی ۲۹
بعدت خوشتر زانکه فراز و نشیب
-
رباعی ۳۰
از عبد نه گفت و گوی عبدست طلب
-
رباعی ۳۱
بردیم بری ز قشر گردید لبیب
-
رباعی ۳۲
دارم به ره صباح شب، چشم طلب
-
رباعی ۳۳
خورشید صفتی نمودی و بردی تاب
-
رباعی ۳۴
تا چند پی جنت ابله ترغیب
-
رباعی ۳۵
هر لحظه جمالی و جلالی‌ست ز غیب
-
رباعی ۳۶
این هستی عاریت نیامد جز عیب
-
رباعی ۳۷
در چشم کسی که رفت بیرون ز حجاب
-
رباعی ۳۸
جز نور احد بینش را نیست سبب
-
رباعی ۳۹
تا چند از این فقر، غنائی بطلب
-
رباعی ۴۰
هر کس کو را ز معرفت نیست نصیب
-
رباعی ۴۱
جز با معشوق عاشق جان در جیب
-
رباعی ۴۲
هستی مرا کشت هنرها همه عیب
-
رباعی ۴۳
گه فکر تو زاد و مرد و گه بعث و حساب
-
رباعی ۴۴
جانم ز وصال بر فروزان یا رب
-
رباعی ۴۵
در وحد الٓه خلق چه زشت و چه حوب
-
رباعی ۴۶
جز شهوت و خشم طبع را نیست نصیب
-
رباعی ۴۷
زان کو سبک است باز گردد محجوب
-
رباعی ۴۸
نشناخته کس راست ارادت همه ریب
-
رباعی ۴۹
کس همچو من ایقان نگزیند یا رب
-
رباعی ۵۰
زاهد همه روز و گوشهٔ غم تایب
-
رباعی ۵۱
هر چند درون کسوت خاکم و آب