ب

مهرست جزاء بی‌ مواسائی شب

این نکته برون نیاید از پردهٔ غیب

گه می‌نوشم ز جام هر ذره شراب

غیر از حبل متین رهائی زین حُب

می‌خواه ز حق گر آدمی راه صواب

دنیا چه بود به چشم عالی مشرب

دخل امری که مستعد نیست ادب

بر قدر توان هر کس در عالم ریب

بستان ز کف ساقی سرمست شراب

بر خلق که تقلیب دهندش از عیب

اندیشهٔ غیر تا کنی نیست نصیب

هان انسان باش و رخ ز شیطان برتاب

سبحان الله سوای او زو خایب

بی انفاقی به حق قرابت مطلب

هان زشت فراموش کن و خوب طلب

با دشمن و دوست جز مدارا دان عیب

در یاری نیست هرگزم کام و طرب

حکم حکام با همه زور و عتاب

بیرون نرود به پای خود کس زین کرب

گه در صفت خویشتنی و خور و خواب