ما را سر کفر و غم اسلام نباشد
جائی که همه ننگ بود نام نباشد
در مجلس خاصان دف و چنگ و می صافی
خوش باشد اگر درد سر عام نباشد
ای مدّعیّ بر من مفشان خرقهٔ سالوس
مرغ دل ما بستهٔ هر دام نباشد
از باده تو کار دل ما خام مینداز
عاشق که می پخته خورد خام نباشد
زین هم نفسان هیچ ندانیم که گیرد
دست من شوریده اگر جام نباشد
هرگز سر من خاک ره باد مبادا
گر رهگذرش گوشهٔ آن بام نباشد
ای مهر اگر از مطلع اقبال برآئی
تا روز ابد صبح مرا شام نباشد
هرچند که دل می‌ببرد نرگس رعنا
چون نرگس جادوی تو بادام نباشد
اوراق بسوزد همه از گفتهٔ ناصر
مانع اگر از گریهٔ اقلام نباشد