پیش از آن کین شخص ناموجود من موجود بود
کوی یارم مقصد و روی توأم مقصود بود
پیش از آن کآب بقا را خشک رود تن بدید
جام می در دستم و در دست بانگ رود بود
پیش از آن کز عشق مغز خاکیان بوئی نداشت
مجمر افلاک را جان و دل ما عود بود
پیش از آن کین چارچوب جسم چون هیزم بسوخت
سقف نُه گردون ز آه عاشقان پُر دود بود
ابرویش محراب شد، جان من آمد در سجود
بر که بود آن سجده، چون خود ساجد و مسجود بود
در ازل ارواح چون جام سعادت نوش کرد
جان مادر، بزم وحدت شاهد و مشهود بود
عاشق و معشوق و درد عشق و درمان وصال
در حقیقت چون یکی آمد چرا مردود بود
آنکه محمودست نامش صورتی بود از ایاز
و آنکه می‌گویند ایازش، معنی محمود بود
گر میانش در کنار آورد ناصر باک نیست
در میان عاشق و معشوق کاری بود، بود