رباعی‌های ناصر

قومی به فرشته می‌شمارند مرا

ادامه

اشکم چو عقیق است ز درج گهرت

ادامه

آن شاه که قبلهٔ نماز همه اوست

ادامه

هر چند به چالاکی آن دلبر نیست

ادامه

تا در سر من هوای مهر وی من است

ادامه

درد دلم از شمار دفتر بگذشت

ادامه

ای روی تو از لطافت آینهٔ روح

ادامه

گل حاجت عاشقان روا خواهد کرد

ادامه

جز من به دم سحرگهی مست که شد؟

ادامه

تا حق ز جهانیان ملولم نکند

ادامه

می‌آمد و هر سو نظری می‌افکند

ادامه

تا جلد جریده در جهان خواهد بود

ادامه

دیدم گل سرخ سخت پیراسته بود

ادامه

ایام شباب است شراب اولاتر

ادامه

با سنبلش آویختم از روی نیاز

ادامه

حال من خاکسار می‌بین و مپرس

ادامه

دی غرق عرق در آفتابش دیدم

ادامه

جز خار نروید ز گلستان دلم

ادامه

عالم چو بهشت ولیکن گذران

ادامه

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

ادامه

ای شرم زده غنچهٔ مستور از تو

ادامه

ای غم همه سوی من عنان تافته‌ای

ادامه

ای سایه تو مرد صحبت نور نه‌ای

ادامه

گر همچو من افتادهٔ این دام شوی

ادامه

پردلی باید که بار غم کشد

ادامه

فلک فیل زور فرزین کرد

ادامه

حرف عشق از سر زبان دور است

ادامه

بولهب را محرم طاها که کرد

ادامه

هر که بی بهره شد ز دانش و هوش

ادامه

دریغ این درد را مرهم ندیدم

ادامه

برو جان پدر جانی طلب کن

ادامه

هرگزم صید کرم نامد به گوش

ادامه

غیرت عاشقان نمی‌خواهد

ادامه

سر یزید بیفکن به زیر پای حسین

ادامه

بر بیهده نیستم چنین کشتهٔ تو

ادامه