رباعی ۵۴

ننموده تو آفتاب دیدار مرا
دل تاریک است چون شب تار مرا
از من چو وفا می‌طلبی هر لحظه
بنمای رخ و ملول مگذار مرا

دیدگاهتان را بنویسید