رباعی ۱۶۷

دوری تو همچو دیو زشت است مرا
امید بت حور سرشت است مرا
هرچند که دیدم، انتظار دیدار
گاهی دوزخ، گهی بهشت است مرا

دیدگاهتان را بنویسید