رباعی ۱۷۹

تا گوش مرا همه ز غیب است ندا
آرام ندارم مگر از خلق خدا
وحشت دارم ز خلق و خُلق ایشان
این است بلی علامت اُنس خدا

دیدگاهتان را بنویسید