رباعی ۲۱۷ – ناصر

خلقی شده بهر تن تعب ده جان را

ناجُسته ز تن جان و ز جان جانان را

حکمت بس کار بدنما می‌خواهد

تا نیک شود یکی که نکند آن را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۱۶ ← رباعی ۲۱۸