رباعی ۲۳۷ – ناصر

مستی ز می بی‌ غش عشق است مرا

جان سرکش و هم سرخوش عشق است مرا

اُنسی که مرا از دو جهان وحشت داد

داغیست که از آتش عشق است مرا

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۳۶ ← رباعی ۲۳۸