رباعی ۲۶۵ – ناصر

سرگشته مشو به کوی آمال و گدا

یعنی ز خدا مگرد یک لحظه جدا

تا زنده‌ای این‌ است نصیحت ز من‌ات

و ر خود مردی ترا سپردم به خدا

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۶۴ ← رباعی ۲۶۶