رباعی ۲۷۵ – ناصر

زاینده و رفته رست باید او را

خود را بر حال بست باید او را

ذکر بد و نیک دی و فرداش چه سود

عالم زینسان که هست باید او را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۷۴ ← رباعی ۲۷۶