رباعی ۲۸۷

یک ذات سوای او نه دلکش ما را
گاهی همه گُل کند که آتش ما را
زان دین مجاز و کفر عاریت ما
وابسته به وقت خوش و ناخوش ما را

دیدگاهتان را بنویسید