رباعی ۲۹۰ – ناصر

گاهی سازد گنج خرابی از ما

گاهی گبرد هر آب و تابی از ما

چون مهر ز مشرق خواست در می‌تابد

یک ذره نمی‌کند حجابی ما را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۸۹ ← رباعی ۲۹۱