رباعی ۲۹۸ – ناصر

من بیرونم جهان نیک و بد را

گر چه گشتم همه قبول و رد را

آمد به نظر خیال وهم چندم

یک چند به غفلت آن شمردم خود را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۲۹۷ ← رباعی ۲۹۹