رباعی ۳۴۰ – ناصر

اندیشه بسی شد درو و کشتی را

یعنی جزای خوبی و زشتی را

تا کی فلکا گرد زمین خواهی گشت؟

کز کردن چند یک وجب خشتی را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۳۳۹ ← رباعی ۳۴۱