رباعی ۳۴۵

تا محو شدم آن رخ مهر‌آئین را
هر ذره چو من نمود چشم دین را
خواهم که همیشه راز او فاش کنم
عالم همه اوست با که گویم این را

دیدگاهتان را بنویسید