رباعی ۳۴۹ – ناصر

گردید بلند نشأ مستی ما

بنمود چو خاک سستی و پستی ما

یعنی آن نور در تجلی‌ست همی

اما بر ضد ظلمت هستی ما

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۳۴۸ ← رباعی ۳۵۰