رباعی ۳۵۴

برد از خاطر عشق عزیزی ما را
هر جنت و نار و هر تمیزی ما را
محو جانانه‌ایم از آن سان که در او
جائی و کسی مانده و چیزی ما را

دیدگاهتان را بنویسید