رباعی ۳۷۱ – ناصر

میخواهد حکمتش عجولی مرا

و اوضاع ظلومی و جهولی مرا

ور نه به کرشمه و حرفی و فنی

تسکین میداد این فضولی را

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۳۷۰ ← رباعی ۳۷۲