رباعی ۴۰۸

تا دل فارغ ز هر شکی شد ما را
در راه یقین پوی و تکی شد ما را
رستیم ز هر دو کون، عشق آمد پیش
هر جا که غمی بود یکی شد ما را

دیدگاهتان را بنویسید