رباعی ۴۱۲ – ناصر

تو آینهٔ وجود مائی عدما

یعنی ما را مگر توان دید به ما

هر چیز که پیداست نمود است، نه بود

بعد است کبودئی که بینی، نه سما

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.

← رباعی ۴۱۱ ← رباعی ۴۱۳