رباعی ۴۱۷

هر دم از من رسیده بهر است مرا
رو گر چه در آئینهٔ دهر است مرا
هر چند که اندیشم و خلقی گویند
سرّم من و عالم به جهر است مرا

دیدگاهتان را بنویسید