رباعی ۴۳۴

هر گاه آمد هستی من یاد مرا
در هفت اندام لرزه افتاد مرا
یعنی هر گه به کس نزاعی کردم
هم غصهٔ من سزای من داد مرا

دیدگاهتان را بنویسید