رباعی ۴۳۵

این شکوه ز فرط اشتیاق است مرا
وین گریه ز سوز افتراق است مرا
این رنجش و بی‌تابی و بی‌آرامی
از اوست نه از درد و فراق است مرا

دیدگاهتان را بنویسید