رباعی ۴۴۵

دیدیم هم آغوش به خود جانان را
کردیم فراموش جهان و جان را
دیگر چه مراد ماند و مقصود که ما
باشیم و در انتظار باشیم آن را

دیدگاهتان را بنویسید