رباعی ۴۵۹

رفت آن خُردی و وقت خرم ما را (خوردی در اصل)
کآراسته می‌نمود عالم ما را
خورشید بلوغ ز اوج عرفان در تاب
شد مشرحی عالم و آدم ما را

دیدگاهتان را بنویسید