رباعی ۵۵۰

ای گفته که نیستی ما هستی ما
هستی همه او راست تو هیچی فنا
شب گفت به تنگم سفری خواهم کرد
خندان شد صبح که کجا تا به کجا

دیدگاهتان را بنویسید