رباعی ۳۱

بردیم بری ز قشر گردید لبیب
از فرع به اصل ره چو خسته به طبیب
یعنی که رهاند از دو عالم ما را
در پردهٔ نحن اقرب آوا ز حبیب

دیدگاهتان را بنویسید