ای داده لبت شراب ما را
وی کرده غمت خراب ما را
داریم سؤال بوسه از تو
باشد که دهی جواب ما را
هرگز نبود به جز در تو
امید به هیچ باب ما را
ای شیخ فرشته روی خاموش
تا چند دهی عذاب ما را
ما نخل غمیم و صرصر هجر
آورده در اضطراب ما را
هر چند سگ توئیم لیکن
ره نیست به آن جناب ما را
فیضی ز محیط نکته دانی
نظم است دُر خوشاب ما را