الف

گه آب جمال داد گلزار ترا

ادامه

دریاب مراتب بلند خود را

ادامه

انسان که بصر بیش و کم آمد او را

ادامه

ره نیست به حضرت وجوب امکان را

ادامه

گر با انسان یکیست ترکیب شما

ادامه

رفت آنکه خیال رهنمون بود مرا

ادامه

درمان سیر است درد عجز و ذل را

ادامه

حوش نیست بس احترام کردن خود را

ادامه

پیر عقلت پیش تو گفت او کم ما

ادامه

گر گوش شوی و پس کنی دستان را

ادامه

حق آینه خواست ساخت، پرداخت ترا

ادامه

عارفِ داناست معنی آدم را

ادامه

ای یافته در باطن و ظاهر خود را

ادامه

هر کس که نه من، نه صبر و با من او را

ادامه

زان سوی نه غره نه غنائیست مرا

ادامه

هستی و غرور است صعیداء زَلَقا

ادامه

در یاری و اتحاد کشف است و عطا

ادامه

یک کس شده مات این سو و آن سو را

ادامه

معشوق لباس آمدهٔ ناز خود را

ادامه

خلقی به خروش سوز و ساز خود را

ادامه

چون نیست سوای ما کسی لایق ما

ادامه

نه تحت بقا دارد و نه فوق سما

ادامه

هر یک به جز خلق ره و چه همه را

ادامه

مستحسن نیست مرد نامردان ار

ادامه

از خود مشمر تو این فن دین‌جو را

ادامه

هر چیز که بی‌بصر ندارد آن را

ادامه

حق هر چه دمید و کرد الهام ترا

ادامه

این شخص مجاز بین و کدّ او را

ادامه

خلقی به گرو هستی پر غوغا را

ادامه

در زنده دلی نیست ره حرص و هوا

ادامه

هر کس که به خود قیام دادند او را

ادامه

تا ما و توئی هست، چه شاه و چه گدا

ادامه

هر نفس بدی نیک شود عرفان را

ادامه

دوری از خود که ناشناسی او را

ادامه

اسرار خدا گفت هوای ما را

ادامه

هر چند به کس حق ننماید رو را

ادامه

حق است درین تفرقه کیشان پیدا

ادامه

با این همه تحقیر که هست انسان را

ادامه

نظاره خوش است باغ و رنگ و بو را

ادامه

هان گم نشوی نگاهداری خود را

ادامه

ای رفته برون ز راه رسم دین‌ها

ادامه

گر حق‌طلبی و دین نهاد است ترا

ادامه

هرجا که توئی قبلهٔ جان است آنجا

ادامه

بگذار حدیث بیش را یا کم را

ادامه

عشق است استاد کارها و فن‌ها

ادامه

وهو معکم نهایت آمد دین را

ادامه

بسیاری ذکر موت و کم رختی‌ها

ادامه

از خلق جز آفرین نباید او را

ادامه

دارم از شراب معرفت مستی‌ها

ادامه

خود آرائی و ننگ و نام است این‌ها

ادامه

زاهد که همه خیال و خواب است او را

ادامه

موجود یکی و جمله غیر‌ند این‌ها

ادامه

جان بخشی او دمی دمیده همه را

ادامه

هستی خطر عدم نباشد آن را

ادامه

خلق عالم نه یار و جفتند او را

ادامه

عالم که یکی به دم ربوده است او را

ادامه

دیدیم جهان و عقل و تدبیرش را

ادامه

صد عربده بر غنی‌ست محتاج‌ش را

ادامه

نه هستی و نه کبر و نه لاف است مرا

ادامه

آنجا چه غم، اینجا چه علاج است ترا

ادامه

این عمر چه بود و این همه صوت و صدا

ادامه

خلق آنچه نه زو هیچ نداند آن را

ادامه

ای چرخ فلک شکار کردی همه را

ادامه

کس را خوش نیست هر که دون است و گدا

ادامه

گر به نبود ره ندهد هر گُم را

ادامه

صاحب‌ نظری که کرد روشن خود را

ادامه

دوری تو همچو دیو زشت است مرا

ادامه

در انسان چندین سخن آرائی را

ادامه

مادام که ما نه‌ای چه دانی ما را

ادامه

حق داده ز خویش بار جانی همه را

ادامه

خلق نادان بدل نکرده خود را

ادامه

حقت است حقیقت شده هر آئین را

ادامه

عشق است که او بگفت کار است از ما

ادامه

گشتیم جهان و کعبه و دیرش را

ادامه

هست از هستی خویش اکراه مرا

ادامه

زان بی‌جا بین به غیر هرجا را

ادامه

آن کاوّل و آخر ندهد دست او را

ادامه

تر ساز به آب زندگی حلق مرا

ادامه

تا گوش مرا همه ز غیب است ندا

ادامه

ای داده خبر ز گلشنی چند مرا

ادامه

هر کس ز الٓه دارد آگاهی را

ادامه

بیچاره غریب کرده حرمان او را

ادامه

ای آنکه هزار قیل و قال است ترا

ادامه

در کون و مکان که جاودان نیست ترا

ادامه

عشق آمد و پر نکرد جام او را

ادامه

از بیم زیان یکی نجنبیده ز جا

ادامه

حق گفت لعمرک به معز دین‌ها

ادامه

مائیم رها کرده سرشت خود را

ادامه

کفر است جز اتباع در جزو ترا

ادامه

از دل هر غم ملتمسی شد ما را

ادامه

هان غیر بگوی آدم و خاتم را

ادامه

بیننده ز خویش بیش بیند همه را

ادامه

خالق حق است جمله کفر و دین را

ادامه

خالق که همه چیز جدید است او را

ادامه

در عالم صورت غم جان است ترا

ادامه

نه پنج، نه شش، نه هفت و هشت است ترا

ادامه

شب کرده فلک روزِ نمود ما را

ادامه

هر چند که عالمی‌ست شیدا او را

ادامه

خلقی که به هم در اختلاطند اینجا

ادامه

هرکس که شناخت جان و جانانش را

ادامه