غزلهای ناصر

نشناخت کسی کار و فن یکدمه را

ادامه

نه کام دل و نه دل به جا ماند مرا

ادامه

در خویش در آ که سر شوی سرها را

ادامه

جز آن فن و خو یاد نیاید ما را

ادامه

بربود قرار از من و تسکین را

ادامه

تا چند به نام چند دفع غم را

ادامه

ای قدر نیافته ز یک تن خود را

ادامه

از روزن قدس دیده جا پیشان را

ادامه

جز رادی ما نمیشود کس ما را

ادامه

حق جوی که کونین حرام است او را

ادامه

در راه طلب مردم قربت‌جو را

ادامه

گفتم همه عصیان و خطا بود این‌ها

ادامه

گاهی می‌پرس دل فگار خود را

ادامه

ما محو شدیم عالم بیچون را

ادامه

این سرّ نه سماعی نه قیاسی است ترا

ادامه

قدرت ندهند ار روش دوران را

ادامه

نشناخته غیر جامه و نانی را

ادامه

مستی ز غرور رنگ‌ها خواست ترا

ادامه

جز عشق که نیست استقامت آن را

ادامه

هر کس به زبان که نطق راند همه را

ادامه

از مرد رهی هر آنکه گردید جدا

ادامه

فکرست رفیق راه بس سالک را

ادامه

درویشی چیست؟ گشتن از خویشتن فنا

ادامه

هر بد، بد و نیک، نیک دیده همه را

ادامه

عالم که نمود آن و این خود را

ادامه

ساقی در ده شراب جاوید مرا

ادامه

نایافته زان محیط تیغ خود را

ادامه

دانا سخن است آلتی مرد او را

ادامه

بگذر چو قلندر از جمال دنیا

ادامه

خوش نیست ره از بیخبری دوران را

ادامه

آن گنج خفی نکرد ظاهرشان را

ادامه

بس آب سرشک ای چمن زبست ترا

ادامه

گر زاهد تند خو نمایم خود را

ادامه

هر چند گذر بر آب و خاک است ترا

ادامه

در راه خدا یکیست دین حق بین را

ادامه

با عالم لا صبر درد کم ما را

ادامه

دوری آنکه برد عیش مافات او را

ادامه

محو احدیم، مانده هر غوغا را

ادامه

ای در همه طور و سیر سالک آن را

ادامه

خورشید وجود رو به رو نیست ترا

ادامه

از بس که هوای اوست در سر ما

ادامه

هر کس نکند دیو و غایات او را

ادامه

در پردهٔ راز خاص کردیم ترا

ادامه

نا رسته ز خود، خواسته جانان را

ادامه

عالم که الٓه آفریده است آن را

ادامه

گه عشق به لطف می‌ستاید ما را

ادامه

یا رب که فسانه مختصر کن ما را

ادامه

ای دل به ریا و زرق مانده ترا

ادامه

عشق آمد و ساخت چابک و چست مرا

ادامه

هر کس که شناخت دیده بگشود او را

ادامه

کردم به زمین وهم دارین بنا

ادامه

از کام نماید بشریت ز غنا

ادامه

با کس نپسندم ایتلاف خود را

ادامه

یک دم از دوست دوری نیست مرا

ادامه

ثبت است حروف ارض دل انسان را

ادامه

بنما از ماره برون رو ما را

ادامه

گفتم چه فکنده‌ای به زاری ما را

ادامه

بنمود جهان عشق دیدار اینجا

ادامه

این خوف و رجا که هست پابست ترا

ادامه

از روزن چشم مردم حق‌جو را

ادامه

ایزد که به خود نهان ولی کرده ترا

ادامه

نُه دایرهٔ سپهر تو بر تو را

ادامه

محو عشق است این دل دیوانهٔ‌ ما

ادامه

دیدی به طلب کردن هر کاری را

ادامه

بسیار جهاد باید و آیین‌ها

ادامه

خلق به خیال در سرفرازی‌ها

ادامه

عقل است و امل که رهنمون است آنجا

ادامه

سلطان وجود قدس را کرده رها

ادامه

پیش از کشتن شها گدای خود را

ادامه

تا بیرونی ز خود یقین نیست ترا

ادامه

میگوی گهی حکایتی چند به ما

ادامه

دست است به بسط و قبض عالم آن را

ادامه

عالم همه پر ولوله و درد آنجا

ادامه

نبود به جز اسباب سخن جانان را

ادامه

گر یافته‌ای حقیقت آدم را

ادامه

ذاتی که ظهور خویش کام است او را

ادامه

دل محو مصوری‌ست کامل ما را

ادامه

دل با دلدار رسته از کو و کجا

ادامه

هرکس که به سر رسانده جست‌و‌جو را

ادامه

وصف احدیتت شمارند این‌ها را

ادامه

کیفیت عشق بزم نور است اینجا

ادامه

حاشا که کس از خرد شناسد ما را

ادامه

ای گفته که نیستی ما هستی ما

ادامه

تا دل به سوی خود نگران است ترا

ادامه

حق است که داناست تعین همه را

ادامه

در خلق که آیات مبین‌اند او را

ادامه

صاحت نظری که اننباه است او را

ادامه

آثار شناس نور بیرنگ مرا

ادامه