رباعی ۲۲

ای غم همه سوی من عنان تافته‌ای
مانا که مرا زبون ترک یافته‌ای
آن روز مرا دو چشم تر سرخ نمود
بر خود که گلیم من سیه بافته‌ای

دیدگاهتان را بنویسید