دلم در وصل گل روئی نگنجد
خسک با نسترن بوئی نگنجد
از آن دستم به زیر سر ستون است
که اندر زیر پهلوئی نگنجد
به چشمم ز آب دیده صد خرابی‌ست
که آب بحر در جوئی نگنجد
گهر گشت است نظمم لیک بی زر
به گوش هیچ مه روئی نگنجد
تن من گشت موئی وز تو دور است
که ما را در میان موئی نگنجد
چرا بر دیده کردی جای مژگان
به وصل ترک هندوئی نگنجد
نیابد ره به کوی دوست، ناصر
سگ دیوانه در کوئی نگنجد