رباعی ۲۲۶

هر حرف که بر لوح چو خشت‌ست ترا
بیرون ز حد گفت و نوشت است ترا
این ارض و سما که در ویئی سرگردان
شرحیست از آنکه در سرشت است ترا

دیدگاهتان را بنویسید