رباعی ۲۲۸

گه گریه که بهره‌ای نیفتاد مرا
گه آه که رفت عمر بر باد مرا
یک سو غم زیست، یک سو اندشهٔ مرگ
بردند خداپرستی از یاد مرا

دیدگاهتان را بنویسید