رباعی ۲۸۹

هر چیز که داشت از مشغول مرا
چون وادیدم، نبود جز غول مرا
دیگر به ره امل نرفتم قدمی
تا دانستم که چیست مأمول مرا

دیدگاهتان را بنویسید