رباعی سحابی استرآبادی ردیف الف

حق آینه ساخت این ز خود دوران را

ادامه

ای یاد نکرده عالم سرمد را

ادامه

جز حق همه باعث گزندند ترا

ادامه

با نیک و بدی نمانده کاری ما را

ادامه

هر کس باشد بس است مضمون او را

ادامه

شد قاف یگانگی مسلم ما را

ادامه

آن است شراب بزم خاموشی ما

ادامه

هم من خواهم حبیب و دربر او را

ادامه

عشق است طلب نمای و بخشش فرما

ادامه

ای بندهٔ حرص کرده جسم و جان را

ادامه

ختم است به مختصر حقیقت دان را

ادامه

هر قرعه که زد حکیم در بارهٔ ما

ادامه

در زیر سپهر سر به سر دونی ما

ادامه

لب بسته ز خود گواه باید ما را

ادامه

بی ترک مراد هر دو عالم ابدا

ادامه

جز آب و گل تو معتبر نیست ترا

ادامه

در عالم نیست این زبردستی را

ادامه

در مرگ بمانده کار و بار خود را

ادامه

یکتا شده در درونه بینی همه را

ادامه

تا با همه در سیر نبینی خود را

ادامه

یک لحظه نکرد جرعه‌ای مست مرا

ادامه

نا داده حقیقت ازل دست ترا

ادامه

ای یک نظر تو بس هر آلایش را

ادامه

گه بیم مماتی و فنا نیست ترا

ادامه

رب العزت خداست معنی‌جو را

ادامه

توحید که مقصد است جست‌و‌جو را

ادامه

این عالم معنی همه غرضند ترا

ادامه

انسان که شه‌ شه است نُه مسند را

ادامه

در چشم کسی که رست از تلوین‌ها

ادامه

غافل ماندن از دل کور است ترا

ادامه

هر یاوه چگونه رند گوید خود را

ادامه

ره رو که نه روی در الٰه است او را

ادامه

جانان خواهند عاشقان، نه جان را

ادامه

هر کس که ا‌لٓه‌ش نه خس کرد او را

ادامه

از ارض و سما طعنه هزار است ترا

ادامه

دریافته کیست کوی عرفان ترا

ادامه

آن راه که اهل عشق پویند آن را

ادامه

اي از تو حقیقت تو بس ناپیدا

ادامه

درج است اشخاص گر چه گفت و گو را

ادامه

اندیشه بسی شد درو و کشتی را

ادامه

جز عین تو نیست هر که خوانی او را

ادامه

گه ساغر اتفاق دارد ما را

ادامه

در دفتر ما تذکرهٔ نیک و بد را

ادامه

بشتاب نیاز عذرخواهی‌ها را

ادامه

تا محو شدم آن رخ مهر‌آئین را

ادامه

ای داده خبر ز حق و قوت جان را

ادامه

کس کیست یافته ز حق گفت و گو را

ادامه

گه جنگ به خود که بر در ناموس آ

ادامه

گردید بلند نشأ مستی ما

ادامه

قرآن هادی‌ست گر چه هر ملت را

ادامه

غمناک بود همیشه دل غافل را

ادامه

در سوختها شرر خوش افتاده به جا

ادامه

هر چند فسردگی به غم دوخت مرا

ادامه

برد از خاطر عشق عزیزی ما را

ادامه

عارف چون خود گزیده بیند همه را

ادامه

از مازاد است عالم و اهل او را

ادامه

فسق آدم را به فقر غمناک آورد

ادامه

خاصی که مدار عام ننهند او را

ادامه

از دل چو زبان وقوف دارد ما را

ادامه

هر نقش که بست و این دل خودکامه ترا

ادامه

عارف که پی شغل و عمل شد همه را

ادامه

گه محو یقین و جان فشانم او را

ادامه

دیدند به نور حق سرشت خود را

ادامه

این عالم خوب و زشت و آشوب او را

ادامه

هر کس که نداند روش و آئین را

ادامه

ناگشته رفیق رهروان ما را

ادامه

ننمود در این جوش و خروش و غوغا

ادامه

پیوسته ز خاک و آب گویم خود را

ادامه

جز عشق مدان و دور سیر او را

ادامه

و هو معکم کند نظرگاه ترا

ادامه

میخواهد حکمتش عجولی مرا

ادامه

ای آنکه به کوی عشق سیر است ترا

ادامه

ای ذات تو جامع صفت نیکو را

ادامه

از معنی خویش مرد کان و زر ما

ادامه

این یاری ما که دفع غیر است ترا

ادامه

آگاه نکرد عقل مغرور ترا

ادامه

می‌باش مأول و مصدق همه را

ادامه

خالق خواهی خلق حرام است ترا

ادامه

هر کس دل از او گزید خندد او را

ادامه

عارف ز فنا پیش گیرد آن را

ادامه

دید از حق جوی کین یقین است ترا

ادامه

نا یافته مرد عجز تصغیرش را

ادامه

این خلق به نوشیدن و خوردن او را

ادامه

معنی وجود آدم غمناکی را

ادامه

هر کس گم شد ماند نشان‌ها او را

ادامه

هر کس که به هر هنر شناسد خود را

ادامه

هر کس نهاد زن‌وش آید او را

ادامه

انسان که ز خاک آفریدند او را

ادامه

ساقی ز شراب بیخودی حصهٔ ما

ادامه

این یک ذات است آئینهٔ عالم او را

ادامه

اضداد موافقند و همدم اینجا

ادامه

بینش به تو کار و یار گوید همه را

ادامه

مپسند به غیر غیر اعمایان را

ادامه

گر میگردید ذات معلوم ترا

ادامه

تا چند شنیدن صفت نیکو را

ادامه

فواره توان گفت دل دانا را

ادامه

ما جان و دلیم آدم و خاتم را

ادامه

حق کرده ظهور از همه مر دیدن را

ادامه

خلقند به هم بر سر کبر و کین‌ها

ادامه

بگشای زبان نکته‌سازی خود را

ادامه