رباعی سحابی استرآبادی ردیف الف

پستی کرده تو سر فرازی‌ها را

ادامه

گر نیست تنعمی سعیری خود را

ادامه

هان کوری دیو منکر فاسق را

ادامه

دعوی‌ست به هم ز کیش هر نادان را

ادامه

تن در دهی آیت اسف خواندن را

ادامه

دنیا که بسی نرم و درشت است او را

ادامه

هر کس که رسد ز عشق جانی او را

ادامه

تا دل فارغ ز هر شکی شد ما را

ادامه

تا رفت ز تن لباس هر فر ما را

ادامه

هر خس دیدی مخوان به جز سُست او را

ادامه

از هر سوی من بلا کشیده سرها

ادامه

تو آینهٔ وجود مائی عدما

ادامه

هر رفته و آینده عیان است او را

ادامه

مرد آخر در نوشته بیند خود را

ادامه

چون سازنده یکیست هر ساخته را

ادامه

گر پی به مؤثر آید آثار ترا

ادامه

هر دم از من رسیده بهر است مرا

ادامه

هر چند که هست آمد و شد ما را

ادامه

عالم جنگ است مختلف کیشان را

ادامه

آن خصم که کرده ذم ما آئین را

ادامه

این عالم خالی از سر و سامان را

ادامه

ما حلقه فکن به گوش هوشیم ترا

ادامه

عهد ازلی شکسته دیدم همه را

ادامه

در بارگه عشق شه عزت ما

ادامه

بینی به فسانه هر سخن سازی را

ادامه

هر جا که وجود هست امکان آنجا

ادامه

جز آنکه ندید کار جز کار مرا

ادامه

اسرار یقین مگوی اهل شک را

ادامه

هر کس که دمی نظیر گردید مرا

ادامه

مابین دو عقل و علم مفتونان را

ادامه

باید ز سخن به او نظر کرد ترا

ادامه

آمیزش این و آن رها کن، به خود آ

ادامه

گاهی گفتم، گهی شنودم خود را

ادامه

هر گاه آمد هستی من یاد مرا

ادامه

این شکوه ز فرط اشتیاق است مرا

ادامه

حق داده وجود آن عدم مطلق را

ادامه

امروز به هر چه حاجت افتاد ترا

ادامه

تا عشق خبر ز خویشتن داد مرا

ادامه

یک دم که به خود ذوقی و حالی‌ست ترا

ادامه

نقاش ازل نقش چه خوش بست او را

ادامه

این مردم چشم ساکن غمکده‌ها

ادامه

در سیر جهان واصل و فاصل ما

ادامه

هر گه که به مکر خود شوی کام روا

ادامه

هر چیز حق آفریده در هستی ما

ادامه

دیدیم هم آغوش به خود جانان را

ادامه

هر لحظه به این و آن خطاب است ترا

ادامه

اعلیٰ خواهد متابع ادنیٰ را

ادامه

حق چون به جهانِ بود آورد ترا

ادامه

هر راه روی که نقل از و گشت خدا

ادامه

عالم که ره و رسم هزار است او را

ادامه

نام نبی و ولی و هر سابق را

ادامه

سیر اجزا مقصد اقصی است ترا

ادامه

هر عزم که کرد هستی ابتر ما

ادامه

جان از جانان جلالتی یافت مرا

ادامه

ای شاه و امیر در طلب جاه ترا

ادامه

در وصل به هجر می‌سپاری خود را

ادامه

توحید چو داد یادم آهنگی را

ادامه

بگشود به شمسه‌‌ای درِ صد دین را

ادامه

رفت آن خُردی و وقت خرم ما را

ادامه

شد پردهٔ نحو و صرف مشتق ما را

ادامه

هر گاه ه شکر و شکوه بوده ترا

ادامه

عشق است که دل خجل نیابی آنجا

ادامه

این نسخه که کشتند چه و چونش را

ادامه

چیزی که رهائی‌ست ز هر بند ترا

ادامه

بگشای دری به عالم راز مرا

ادامه

عارف که خبر داد از آن پاک شما

ادامه

هر چیز فزون و کاست نبود آن را

ادامه

نشناخت کسی کار و فن یکدمه را

ادامه

نه کام دل و نه دل به جا ماند مرا

ادامه

در خویش در آ که سر شوی سرها را

ادامه

جز آن فن و خو یاد نیاید ما را

ادامه

بربود قرار از من و تسکین را

ادامه

تا چند به نام چند دفع غم را

ادامه

ای قدر نیافته ز یک تن خود را

ادامه

از روزن قدس دیده جا پیشان را

ادامه

جز رادی ما نمیشود کس ما را

ادامه

حق جوی که کونین حرام است او را

ادامه

در راه طلب مردم قربت‌جو را

ادامه

گفتم همه عصیان و خطا بود این‌ها

ادامه

گاهی می‌پرس دل فگار خود را

ادامه

ما محو شدیم عالم بیچون را

ادامه

این سرّ نه سماعی نه قیاسی است ترا

ادامه

قدرت ندهند ار روش دوران را

ادامه

نشناخته غیر جامه و نانی را

ادامه

مستی ز غرور رنگ‌ها خواست ترا

ادامه

جز عشق که نیست استقامت آن را

ادامه

هر کس به زبان که نطق راند همه را

ادامه

از مرد رهی هر آنکه گردید جدا

ادامه

فکرست رفیق راه بس سالک را

ادامه

درویشی چیست؟ گشتن از خویشتن فنا

ادامه

هر بد، بد و نیک، نیک دیده همه را

ادامه

عالم که نمود آن و این خود را

ادامه

ساقی در ده شراب جاوید مرا

ادامه

نایافته زان محیط تیغ خود را

ادامه

دانا سخن است آلتی مرد او را

ادامه

بگذر چو قلندر از جمال دنیا

ادامه

خوش نیست ره از بیخبری دوران را

ادامه

آن گنج خفی نکرد ظاهرشان را

ادامه

بس آب سرشک ای چمن زبست ترا

ادامه

گر زاهد تند خو نمایم خود را

ادامه