غزلهای ناصر

ای ز ما وصف تو در مستی خیال انگیختن

ادامه

خوشا وقت رندان هشیار مست

ادامه

عشق تو دُرٌی ست کان را جان عاشق قیمت است

ادامه

مرا که همچو نی از آه و ناله برگ و نواست

ادامه

بیا که تا اثری از وجود من بر جاست

ادامه

دوش خون از دیده می‌راندم، سرشکم آگه است

ادامه

گر راه حرم چون سر زلف تو درازست

ادامه

ما را هوس صحبت جان پرور یار است

ادامه

دهانت ذره‌ای گر تنگ بار است

ادامه

اثری در قدح باده ز لعل یار است

ادامه

بر جناب عشق دل بی قدر و جان بی قیمت است

ادامه

بر خوان حسن تو نمی از ملاحت است

ادامه

هیچ دانی که چرا همنفس من بادست

ادامه

هر دمت با مهربانان کین چراست

ادامه

زلف سیاهت پیش رخ، هندو به مهتاب اندرست

ادامه

به تمامی رخ تو ماه تمام دگرست

ادامه

طاق ابروی تو پیوستهٔ دور قمر است

ادامه

عذر روشن عشق را رویت بس است

ادامه

می کمیت باد پای تند و تیز و سرکش است

ادامه

از آتش می در خم خمار چه جوش است

ادامه

مرا آستانت پناهی خوشست

ادامه

ساقی بده آن باده که خورشید صبوح است

ادامه

ای که خیال روی تو، نقش سراچهٔ دل است

ادامه

فقیه کودن مسکین نه مرد صحبت ماست

ادامه

مهر چون سایه ره نشین شماست

ادامه

عمریست تا خیال تو در عهد جان ماست

ادامه

تا تنم ای جان شیرین از وصال تو جداست

ادامه

تا داغ مهر یار چو مه بر جبین ماست

ادامه

جامهٔ مقصود دل، هست به قد تو راست

ادامه

خدمت پیر مغان مذهب دیرینهٔ ماست

ادامه

مرا از تیغ هجران دل دو نیم است

ادامه

دل پر از درد و دیده پر خون است

ادامه

پریشانم چو زلفت حالم این است

ادامه

شمایل تو به هر حال در خیال من است

ادامه

این خم بالای دو تاه من است

ادامه

شرابخانه بهشت است و یار حور من است

ادامه

اگر چه غمزهٔ‌ خون‌ریز تو بلای من است

ادامه

مرا حاصل ز عمر خود همین است

ادامه

عاشق به کوی عشق ندانم که چند خاست

ادامه

سرو بالای تو را آب روان از چشم ماست

ادامه

با هوس بیگانه گردد هر که با عشق آشناست

ادامه

گر دلم در بر چو آتش بی‌قرار افتاده است

ادامه

همچو زلفت کار من با تو دراز افتاده است

ادامه

آمد بهار و موکب گل‌ها رسیده است

ادامه

آن خاک روشن تو که چون نور دیده است

ادامه

بیار باده که هنگام شید و قلاشی است

ادامه

دلبرا گرد سرت جان و جهان گردان است

ادامه

نقل است لب تو یا شراب است

ادامه

تا قوس ابروی او در آفتاب پیوست

ادامه

زلف به شور و فتنه اگر قلب ما شکست

ادامه