غزلهای ناصر

اعداد که داد در احد دست مرا

ادامه

پر کرد کنار هر بد و نیکو را

ادامه

سالک که به راه سعی کور است او را

ادامه

دل شیفته جود راست نه دستان را

ادامه

بیننده مگو که برگزیند خود را

ادامه

ای گنج گهر به هرزه جوشی خود را

ادامه

این خوش سخنان رسید گوش و لب را

ادامه

حق واحد و عالم به سجود است او را

ادامه

ای سالک ره خسته حال او را

ادامه

هرکس شه عشق همنشین شد او را

ادامه

از خلق جهان و هستی فانی ما

ادامه

تا شد خبری از آن ملاحت ما را

ادامه

کملّ هر چیز کا ر بندند آن را

ادامه

از بیم و امید خسته حالی ترا

ادامه

هر کس تیز است آتش غم او را

ادامه

گر نیکی و گر بدی بمان غوغا را

ادامه

هر کش پنهان سری است با ما او را

ادامه

هر لحظه که عقل از غمی کشت مرا

ادامه

این ترک علو که برد از ما غم را

ادامه

تسبیح چه سود مرد بی‌عرفان را

ادامه

در زاویهٔ دید تو بردند ترا

ادامه

تحقیق گهی که رو نماید خود را

ادامه

داد آنکه غبار راه بنشست او را

ادامه

هرکس دل تیره‌ای نباشد او را

ادامه

بگریز در آن وجود، بگذار انا

ادامه

گر خلق رها نکرد لاف خود را

ادامه

گر برده بر آسمان لبت طنطنه را

ادامه

این واقعه‌ها خفته و بیدار ترا

ادامه

نور توحید دیدهٔ آدم را

ادامه

ره نیست به عشق بیش را یا کم را

ادامه

سهل است نهان و آشکارا با ما

ادامه

عالم که خرد گذار کرده او را

ادامه

طاعت که به جز سود نباشد او را

ادامه

گه آب جمال داد گلزار ترا

ادامه

دریاب مراتب بلند خود را

ادامه

انسان که بصر بیش و کم آمد او را

ادامه

ره نیست به حضرت وجوب امکان را

ادامه

گر با انسان یکیست ترکیب شما

ادامه

رفت آنکه خیال رهنمون بود مرا

ادامه

درمان سیر است درد عجز و ذل را

ادامه

حوش نیست بس احترام کردن خود را

ادامه

پیر عقلت پیش تو گفت او کم ما

ادامه

گر گوش شوی و پس کنی دستان را

ادامه

حق آینه خواست ساخت، پرداخت ترا

ادامه

عارفِ داناست معنی آدم را

ادامه

ای یافته در باطن و ظاهر خود را

ادامه

هر کس که نه من، نه صبر و با من او را

ادامه

زان سوی نه غره نه غنائیست مرا

ادامه

هستی و غرور است صعیداء زَلَقا

ادامه

در یاری و اتحاد کشف است و عطا

ادامه

یک کس شده مات این سو و آن سو را

ادامه

معشوق لباس آمدهٔ ناز خود را

ادامه

خلقی به خروش سوز و ساز خود را

ادامه

چون نیست سوای ما کسی لایق ما

ادامه

نه تحت بقا دارد و نه فوق سما

ادامه

هر یک به جز خلق ره و چه همه را

ادامه

مستحسن نیست مرد نامردان ار

ادامه

از خود مشمر تو این فن دین‌جو را

ادامه

هر چیز که بی‌بصر ندارد آن را

ادامه

حق هر چه دمید و کرد الهام ترا

ادامه

این شخص مجاز بین و کدّ او را

ادامه

خلقی به گرو هستی پر غوغا را

ادامه

در زنده دلی نیست ره حرص و هوا

ادامه

هر کس که به خود قیام دادند او را

ادامه

تا ما و توئی هست، چه شاه و چه گدا

ادامه

هر نفس بدی نیک شود عرفان را

ادامه

دوری از خود که ناشناسی او را

ادامه

اسرار خدا گفت هوای ما را

ادامه

هر چند به کس حق ننماید رو را

ادامه

حق است درین تفرقه کیشان پیدا

ادامه

با این همه تحقیر که هست انسان را

ادامه

نظاره خوش است باغ و رنگ و بو را

ادامه

هان گم نشوی نگاهداری خود را

ادامه

ای رفته برون ز راه رسم دین‌ها

ادامه

گر حق‌طلبی و دین نهاد است ترا

ادامه

هرجا که توئی قبلهٔ جان است آنجا

ادامه

بگذار حدیث بیش را یا کم را

ادامه

عشق است استاد کارها و فن‌ها

ادامه

وهو معکم نهایت آمد دین را

ادامه

بسیاری ذکر موت و کم رختی‌ها

ادامه

از خلق جز آفرین نباید او را

ادامه

دارم از شراب معرفت مستی‌ها

ادامه

خود آرائی و ننگ و نام است این‌ها

ادامه

زاهد که همه خیال و خواب است او را

ادامه

موجود یکی و جمله غیر‌ند این‌ها

ادامه

جان بخشی او دمی دمیده همه را

ادامه

هستی خطر عدم نباشد آن را

ادامه

خلق عالم نه یار و جفتند او را

ادامه

عالم که یکی به دم ربوده است او را

ادامه

دیدیم جهان و عقل و تدبیرش را

ادامه

صد عربده بر غنی‌ست محتاج‌ش را

ادامه

نه هستی و نه کبر و نه لاف است مرا

ادامه

آنجا چه غم، اینجا چه علاج است ترا

ادامه

این عمر چه بود و این همه صوت و صدا

ادامه

خلق آنچه نه زو هیچ نداند آن را

ادامه

ای چرخ فلک شکار کردی همه را

ادامه

کس را خوش نیست هر که دون است و گدا

ادامه

گر به نبود ره ندهد هر گُم را

ادامه

صاحب‌ نظری که کرد روشن خود را

ادامه

دوری تو همچو دیو زشت است مرا

ادامه