غزلهای ناصر

در دهر که هست آینهٔ جمله نما

ادامه

می‌ماند ز پا هستی چون دُرد مرا

ادامه

معنی فعل است هر بد و نیکو را

ادامه

چاک است ز فیض جام او جامهٔ ما

ادامه

جهدی که ادا مؤثر افتد چو ندا

ادامه

صاحب نظری که دید این بستان را

ادامه

کام خود جُسته هر که کور است از ما

ادامه

زاینده و رفته رست باید او را

ادامه

هستی پیوست پیش عشق است مرا

ادامه

ترکیب وجود دُرد و صافی ما را

ادامه

من عشقم و ذات از صفت پاک او را

ادامه

جز نور احد تمتعی نیست مرا

ادامه

علم و عقل‌ست همچو مه پست او را

ادامه

انساب و حساب نیست در راه خدا

ادامه

خود ساخت خدا بلندی و پستی را

ادامه

ترک هستی است خوفت از دوری ما

ادامه

شد ظن دوئی سبب توقف‌ها را

ادامه

یک دم با خلق نیست کاری ما را

ادامه

سبحان حکیم آدمش عرش لقا

ادامه

یک ذات سوای او نه دلکش ما را

ادامه

ای آنکه وجود جسم و جانی‌ست ترا

ادامه

هر چیز که داشت از مشغول مرا

ادامه

گاهی سازد گنج خرابی از ما

ادامه

انسان که دمید قل کفی دم او را

ادامه

هر بیع و تجارت که زبله‌ای است ترا

ادامه

بی صدره در بلا نهادن خود را

ادامه

بس روبه و شیر کشته در بیشهٔ ما

ادامه

در عشق که نه نام و نه کام است ترا

ادامه

هر کس حق دید و محو افتاد او را

ادامه

هر چند به ره خلد و جحیم است ترا

ادامه

من بیرونم جهان نیک و بد را

ادامه

سیری بخشد ز عالم هست ترا

ادامه

این عشق دو کون رو چو زرقی او را

ادامه

حق آینه ساخت این ز خود دوران را

ادامه

ای یاد نکرده عالم سرمد را

ادامه

جز حق همه باعث گزندند ترا

ادامه

با نیک و بدی نمانده کاری ما را

ادامه

هر کس باشد بس است مضمون او را

ادامه

شد قاف یگانگی مسلم ما را

ادامه

آن است شراب بزم خاموشی ما

ادامه

هم من خواهم حبیب و دربر او را

ادامه

عشق است طلب نمای و بخشش فرما

ادامه

ای بندهٔ حرص کرده جسم و جان را

ادامه

ختم است به مختصر حقیقت دان را

ادامه

هر قرعه که زد حکیم در بارهٔ ما

ادامه

در زیر سپهر سر به سر دونی ما

ادامه

لب بسته ز خود گواه باید ما را

ادامه

بی ترک مراد هر دو عالم ابدا

ادامه

جز آب و گل تو معتبر نیست ترا

ادامه

در عالم نیست این زبردستی را

ادامه

در مرگ بمانده کار و بار خود را

ادامه

یکتا شده در درونه بینی همه را

ادامه

تا با همه در سیر نبینی خود را

ادامه

یک لحظه نکرد جرعه‌ای مست مرا

ادامه

نا داده حقیقت ازل دست ترا

ادامه

ای یک نظر تو بس هر آلایش را

ادامه

گه بیم مماتی و فنا نیست ترا

ادامه

رب العزت خداست معنی‌جو را

ادامه

توحید که مقصد است جست‌و‌جو را

ادامه

این عالم معنی همه غرضند ترا

ادامه

انسان که شه‌ شه است نُه مسند را

ادامه

در چشم کسی که رست از تلوین‌ها

ادامه

غافل ماندن از دل کور است ترا

ادامه

هر یاوه چگونه رند گوید خود را

ادامه

ره رو که نه روی در الٰه است او را

ادامه

جانان خواهند عاشقان، نه جان را

ادامه

هر کس که ا‌لٓه‌ش نه خس کرد او را

ادامه

از ارض و سما طعنه هزار است ترا

ادامه

دریافته کیست کوی عرفان ترا

ادامه

آن راه که اهل عشق پویند آن را

ادامه

اي از تو حقیقت تو بس ناپیدا

ادامه

درج است اشخاص گر چه گفت و گو را

ادامه

اندیشه بسی شد درو و کشتی را

ادامه

جز عین تو نیست هر که خوانی او را

ادامه

گه ساغر اتفاق دارد ما را

ادامه

در دفتر ما تذکرهٔ نیک و بد را

ادامه

بشتاب نیاز عذرخواهی‌ها را

ادامه

تا محو شدم آن رخ مهر‌آئین را

ادامه

ای داده خبر ز حق و قوت جان را

ادامه

کس کیست یافته ز حق گفت و گو را

ادامه

گه جنگ به خود که بر در ناموس آ

ادامه

گردید بلند نشأ مستی ما

ادامه

قرآن هادی‌ست گر چه هر ملت را

ادامه

غمناک بود همیشه دل غافل را

ادامه

در سوختها شرر خوش افتاده به جا

ادامه

هر چند فسردگی به غم دوخت مرا

ادامه

برد از خاطر عشق عزیزی ما را

ادامه

عارف چون خود گزیده بیند همه را

ادامه

از مازاد است عالم و اهل او را

ادامه

فسق آدم را به فقر غمناک آورد

ادامه

خاصی که مدار عام ننهند او را

ادامه

از دل چو زبان وقوف دارد ما را

ادامه

هر نقش که بست و این دل خودکامه ترا

ادامه

عارف که پی شغل و عمل شد همه را

ادامه

گه محو یقین و جان فشانم او را

ادامه

دیدند به نور حق سرشت خود را

ادامه

این عالم خوب و زشت و آشوب او را

ادامه

هر کس که نداند روش و آئین را

ادامه

ناگشته رفیق رهروان ما را

ادامه

ننمود در این جوش و خروش و غوغا

ادامه