غزلهای ناصر

صبا آراست از گل بوستان را

ادامه

قد تو داد به باد آب‌روی طوبی را

ادامه

ز آفتاب رخ تست بر دل من تاب

ادامه

گر باده نیست می‌خورم از خون دل شراب

ادامه

می‌رود قافلهٔ عمر رفیقان به شتاب

ادامه

ای زلف و عارض تو با هم چو روز در شب

ادامه

زهی بنا که جناب تو قبلهٔ فضلاست

ادامه

گل از نشاط به صد برگ مجلسی آراست

ادامه

درویش را که ملک قناعت مسلم است

ادامه

مرا چو زلف بتان خاطر پریشانست

ادامه

سواد سنبل او بر بیاض یاسمن است

ادامه

بر آفتاب روی تو تا دیده عاشق است

ادامه

یا رب این عید مبارک چو همایون قدم است

ادامه

دلا کسی که مقید به قید خویشتن است

ادامه

دیوانه‌ام وین عقل کل طفل دبستان من است

ادامه

خدای خواست که بدهد جهانیان را داد

ادامه

ایزد اساس قصر بقا بر فنا نهاد

ادامه

می‌زند خوش نفس باد صبا جان دارد

ادامه

صبا افتان و خیزان گرد گل بسیار می‌گردد

ادامه

اگر نقاب شب از روی مه براندازد

ادامه

لطافت تو به آب خضر بقا بخش

ادامه

ماه روز افزون من چون مهر خنجر می‌کشد

ادامه

خوش است عید از آن خوشتر اینکه یار آمد

ادامه

به دل رسید بشارت که دلستان آمد

ادامه

کعبتین روز و شب در طاق اخضر کرده‌اند

ادامه

رسید مژده دولت یار می‌آید

ادامه

خط غباری نوشت حسن تو بر خد

ادامه

ای آفتاب حسن به دوران روزگار

ادامه

چو چشم مست تو بیمار گشته‌ام ز خمار

ادامه

چه ماهی است که او را بود بر آب گذر

ادامه

پیام گل سوی بلبل رساند باد سحر

ادامه

صباح عید و نسیم بهار جان پرور

ادامه

ای چو خورشیدت ندیده دیدهٔ انجم نظیر

ادامه

ترک چشمت دو کمان دارد و ترکش پر تیر

ادامه

مطربا بر سر راهیم به آهنگ حجاز

ادامه

دوش چون در تشت خون پنهان شد این زرینه تاس

ادامه

ای رفته و باز آمده از ارض مقدس

ادامه

نماز شام که بر وفق رأی بطلمیوس

ادامه

صباح عید که برخاست عزم میدانش

ادامه

به توفیق یزدان و یاری طالع

ادامه

چو زهره مان مغنی به ساز دف در چنگ

ادامه

نشست خسرو گردون به بارگاه حمل

ادامه

سحر ز خون شب بریخت می در جام

ادامه

درد سر دارم از خمار مدام

ادامه

طلوع کوکب اقبال اسلام

ادامه

صبح روش رخ نمود از پردهٔ تاریک شام

ادامه

از صدق می‌زنم به مهرت چو صبح دم

ادامه

آفرین بر من که من از آفرینش برترم

ادامه

چو یاد خط تو بگذشت بر زبان قلم

ادامه

صبا تحیت بلبل به گلستان برسان

ادامه

صباغ ماه از خم نیلی آسمان

ادامه

نماز شام که از دور چرخ روئین تن

ادامه

بر جناب سفر به وجه حسن

ادامه

تنم چو ذرهٔ خاک است و دل چون قطرهٔ‌ خون

ادامه

ز زلف تو به خطا گر صبا برد یک چین

ادامه

زهی بنای مبارک اساس متین

ادامه

سحرگه قضا همچو انگشترین

ادامه

طراوتی ست زمین را ز فرّ فروردین

ادامه

حبذا رفتن و باز آمدن موکب شاه

ادامه

ز مهر روی تو نوریست بر دلم چون ماه

ادامه

دوش چون آفتاب روش رأی

ادامه

نماز شام که باران رحمت باری

ادامه

صباحت خبر باد ای یار شامی

ادامه

دل بری از دلبران در دلبری

ادامه

ملک سخن مراست که آمد به داوری

ادامه

گر من به قرب جستن روی تو چشمی

ادامه